Do ocalenia cz.3

                                  I
Huk, dźwięk tłuczonego szkła. Toczyło nią i jej autem. Świat krążył. Odłamki szkła raniły ciało. 
Karolina myślała o synku. Pięciomiesięczny Maksio straci mamę. Tak niewiele czasu ze sobą spędzili. Żal, ból, przerażenie. Gdy auto przestało się toczyć bezwładnie zawisła głową w dół. Nie mogła oddychać. Coś ją zmuszało by zamknęła oczy. Odeszła, umarła. Myślała o dziecku, ale cierpienie było tak duże. Jednak starała się uwolnić. W uszach słyszała szum. Widziała wydobywającą się z samochodu benzynę. Nie wyjdzie. Zginie tu. Nie zobaczy jak Maksiu dorasta. 
                                     II
Najpierw był dźwięk. Jakby ktoś wokół niej chodził. 
Potem zrozumiała że słyszy ludzi. 
Żyje? Nie umarła? Ale jak? Jakim cudem? 
Bardzo chciała otworzyć oczy, jednocześnie bardzo bała się tego co ujrzy. Ciężarówka była ogromna. Powinna ją zmiażdżyć. Wyjechała nie wiadomo skąd. Samochód przekoziołkował. Jakim cudem to przeżyła? 
Odwagi dodała jej myśl że jednak dane jej będzie zobaczyć syna. Otworzyła oczy. Kobieta spojrzała na ręce. Tylko trochę poranione. Poruszyła nogami, i dotknęła je, by upewnić się że wszystko jest w porządku. Potem pomału zaczęła rozglądać się po pomieszczeniu w którym się znajdowała i  zobaczyła Marzenę. 
- Nie bój się - powiedziała jej przyjaciółka. - Nie wyszłabyś z tego cało, ale ci pomogłam. 
"Jak to pomogłaś, wyciągnęłaś mnie z wraku? Skąd niby się tam wzięłaś? “- Pomyślała Karolina. 
- Tak. Poczułam że coś się stało, i zdążyłam cię uleczyć przed przyjazdem pogotowia- 
Marzena jakby odpowiedziała na jej niezadane pytanie. 
Skołowana Karolina chciała coś powiedzieć. Ale nie mogła. Suche gardło nie chciało współpracować. Nie mogła wydobyć z siebie ani słowa. 
Marzena złapała przyjaciółkę za rękę. - Dobry przywódca potrzebuje matki, która wychowa go na dzielnego, i odważnego człowieka. A teraz śpij. Jest już bardzo późno. - Powiedziała Marzena. Po tych słowach Karolina jak za sprawą zaklęcia zasnęła. 
                                      III
Gdy kobieta ponownie otworzyła oczy, stał nad nią lekarz. Sądząc po kitlu i stetoskopie na szyi. 
- Miała pani wiele szczęścia! - Powiedział. - Spokojnie! - Powstrzymał ją gdy próbowała wstać. 
- Spała pani cztery dni. Nie ma poważniejszych obrażeń, to naprawdę CUD. Powinna pani nie żyć. 
Karolinie przypomniała się wizyta przyjaciółki. Chciała o nią zapytać. 
- Już pani podam wodę. Gardło jest przesuszone. - Powiedział doktor i podał kobiecie kubek z słomką. 
- Proszę pić małymi łykami. Zaraz przyślę do pani pielęgniarkę - kontynuował lekarz. - Ma pani kilka stłuczeń. Założyliśmy też pani kołnierz na wszelki wypadek. Jak już wspominałem, właściwie wyszła pani z tego cało. Bez poważniejszych obrażeń. Ktoś na górze musi nad panią czuwać! 
- Chyba tak - odpowiedziała chrapliwym głosem. 
C. D. N. 

Komentarze

  1. Trinity4 sierpnia 2020 14:08

    Cześć, znalazłam twój blog w którymś ze spisów opowiadań i postanowiłam wpaść. Przeczytałam trzy części "Do ocalenia".
    Zacznę od minusów. W wielu miejscach niepotrzebnie stawiałaś kropkę przed "i". "I" jest łącznikiem w zdaniu, więc kropka jest niepotrzebna.
    "w którym się znajdowała. I zobaczyła Marzenę" --> w którym się znajdowała i zobaczyła Marzenę/w którym się z znajdowała. Zobaczyła Marzenę.
    W niektórych miejscach też gubisz przecinki. Ogólnie nie są to jakieś wielkie wady, ale trochę przeszkadzają w czytaniu.
    Dobra, bo za dużo narzekam. Bardzo mi się podoba, że blog ma formę krótkich opowiadań, bo jak ktoś znajduje go trochę później, nie musi dużo nadrabiać. Ta historia jest oryginalna i ciekawa, są tajemnice i zwroty akcji. Czekam na następną część.
    ~ Golden Eye z bloga wkrainiecienaimroku.blogspot.com

    OdpowiedzUsuń
    Odpowiedzi
    1. LadyFree4 sierpnia 2020 16:27

      Dzięki za komentarz. Cieszę się że mój blog ci się podoba. Pozdrawiam!

      Usuń

Prześlij komentarz

Popularne posty z tego bloga

Czas rewanżu (10-12+ Epilog)

                           10 Zajęcia dłużyły mi się niemiłosiernie.  Myślami byłam gdzie indziej. I to po raz kolejny. Sumowałam sobie zdobyte informacje.  Więc ten chłopak miał brata. Co właściwie nikogo nie interesowało. Bo nie miał przyjaciół. A teraz brat się "ujawnił". Ma się zająć matką która wychodzi z zakładu. I w tle tego wszystkiego są jeszcze te dziwne zgony nastolatków. Przynajmniej dziwne dla mnie. Bo reszta jakby wspólnie postanowiła że nie ma w tym nic niepokojącego. Tylko ciocia się ze mną zgadza. Sama w końcu mnie w to wtajemniczyła po pierwszym pogrzebie. Naprawdę mnie męczyło czy już poszła na komisariat. *** Lekcje w końcu dobiegły końca. Wykręciłam się od wypadu z dziewczynami do kawiarni. Wybierałam się do Danielle - jak to sobie postanowiłam. Jej willa nie znajdowała się jakoś daleko. Dziewczyny w trakcie lanczu wytłumaczyły mi drogę, nie będąc specjalnie zainteresowane po co się tam właściwie wybieram. Chciałam porozmawiać z Danielle. Miała
Czytaj więcej

Do ocalenia cz. 1

Obraz
                               I Dawno temu na ziemię zeszły anioły. Wmieszały się niepostrzeżenie między nas. Czekają. Na to co ma nadejść. Na tragedię której będą świadkami. Życie pośród ludzi nie jest łatwe. Ale te szczególne anioły zgłosiły się na ochotników. Chcą pomóc wybranym którzy przeżyją to co się stanie.                                I Warszawa 2008r. Karolina wrzuciła ostatnie potrzebne rzeczy do torebki. I łapiąc klucze, ruszyła do auta. Pędziła do pracy. Była spóźniona. Nie dość że nie przespała nocy, bo mały Maksio miał kolkę. To jeszcze opiekunka nie przyszła na czas. Karolina nawet nie miała czasu wypić porannej kawy. A bez tego "małego rytuału" trudno jej było potem funkcjonować cały dzień.  Zdenerwowana kobieta stała w korku, gdy jej szefowa dzwoniła po raz drugi. Karolina nie oczekiwała taryfy ulgowej. Ale jako samotna matka rocznego dziecka nie miała łatwo. Kochała swoją pracę. Zostanie redaktorką było jej marzeniem. Co prawda miała krótki o
Czytaj więcej

Do ocalenia cz. 2

Obraz
I Odrętwiała z przerażenia Karolina, stała wypatrując źródła dźwięku.  Ciemny, pusty parking wydawał się jej nagle bardzo mroczny. Mimo że bywała już na nim wielokrotnie, nawet o tak późnych porach.  Kobieta nie wiedziała czy spokojnie wsiąść do auta, czy rzucić się biegiem z powrotem do budynku.  Ponownie próbowała włożyć kluczyki do stacyjki, gdy ktoś złapał ją za ramię.  II - Andrzej! Ty wariacie! - Powiedziała z ręką na sercu przestraszona Karolina.- Przez ciebie prawie dostałam zawału!  Szpakowaty mężczyzna stał z uśmiechem wypisanym na twarzy.  - Nie zamierzałem cię przestraszyć. - Tłumaczył się.  - Co ty tu w ogóle robisz człowieku? - Wyczerpana kobieta naprawdę już chciała opuścić to ponure miejsce.  - Przeglądałem dokumentację przesłaną od mojego znajomego z tutejszego komisariatu, i mi zeszło.  - Na temat? - Zaciekawiła się Nagle.  - Zaginięć. Ale wyobraź sobie jest to materiał nie do publikacji.  - Ola mi coś mówiła. Przyznała kobieta. - Jednak skoro te informacj
Czytaj więcej

Niechciani goście cz. 2 - ostatnia

Dzień mijał monotonnie. Może dlatego że był to poniedziałek. Małżonkowie z pracownicą sumiennie wykonywali swoje obowiązki. Klientów było jak zwykle wielu. Gdy ludzie pytali o górne piętro Regina zbywała to tłumacząc się usterką. Kobieta nawet nie chciała sobie wyobrażać co mogło się stać z znajdującym się tam asortymentem i magazynami. *** Nim się dostrzegli nie wiadomo kiedy dzień pracy prawie dobiegł końca. Trzeba było sprawdzić górne piętro. Życzliwa Beatrycze postanowiła zostać, aby pomóc szefostwu. Słońce chyliło się ku zachodowi. Trwał październik. W sklepie prawie nie zostało już nikogo. Małżonkowie zdecydowali że po wyjściu ludzi zajmą się górnym piętrem. *** Po opuszczeniu sklepu przez ostatniego klienta Regina zamknęła sklep od środka. John już zaczął wchodzić na górę . Otworzyli kraty zabezpieczające. Beatrycze szła ostatnia. Na drugim piętrze poza magazynami znajdował się dalszy asortyment sklepu skierowany bardziej do dzieci. Stwory miały zabawę w najlepsze. Zep
Czytaj więcej